Ne olur ki?
Son dönemde okuduğum harika kitaplardan bir tanesi “Doğal Ebeveynlik”. Uzman Pedagog Adem Güneş imzası taşıyor.Adem Bey her kitabında altını çize çize “doğallaşın, fıtratınıza dönün” derken, ben de her satırda çocukluğumla çekiştiğimi fark ediyorum. Kendi çocuklarıma daha doğru bir anne olabilmek için okuduğum satırlar, beni kendi çocukluğumla baş başa bırakıyor.
Ürkekliklerim, azarlanmışlıklarım, utanmalarım, rezil olmalarım, beceremeyişlerim, başarısızlıklarım… Her biri kitaptan çıkıp karşıma dikiliveriyor.
Bazen birçoğumuz gibi ben de “ne olur ki canım, hepimiz böyle büyüdük” kalkanına sarılıyorum. Bir tokattan, bir azardan, itip kakmaktan ne olur ki? Çocuk ne de olsa, unutur! Ben annesi değil miyim, kızarım da severim de! cümleleri nefsimle kol kola girmiş fısıldıyorlar kulağıma.
Sonra çocukluğumu dinliyorum.
“Ne olur ki” sorusunu çocukluğuma yöneltiyorum.
İşte o zaman fark ediyorum ki, yaşınız kaç olursa olsun, mevkiniz, kariyeriniz ne olursa olsun çocukluğunuzdan bugüne taşıdığınız onlarca yaranız var. Hepimizin var. Üstelik anne-babalarımızın iyi niyetiyle, terbiye edilmek, adam edilmek adına aldığımız yaralar bir çoğu.
“Ne olur ki” ler Adem Bey’e de çok sorulmuş olacak ki, kitapta bu sorunun cevabını veriyor. Diyor ki:
“Madem dayak yiyerek büyüdün ve hiçbir şey olmadığını düşünüyorsun, o halde ‘dürtülerini kontrol edebilme becerin’ ne kadar, ‘öfke kontrolün’ ‘tahammül gücün’ nasıl, ‘hoşgörü dünyan ne kadar geniş?’ diye sorulduğunda çocukluk döneminde kalpte biriken bütün acılar tek tek ortaya çıkacaktır.”
Eğer siz de bir kitabın satırlarında gezinirken içinizin acıdığını hissediyorsanız, siz de çocukluk yıllarınıza döndüğünüzde kalbiniz sıkışıyorsa ya da -olmadığınız halde- kendinizi başarısız, mutsuz, beceriksiz, eksik hissediyorsanız “ne olur ki” sorusunun cevabını çoktan bulmuşsunuz demektir.
Bundan sonra ise cevabını vermeniz gereken tek bir soru kalır;
Aynı duyguları çocuğunuza miras bırakmak ister misiniz?
Hatice Kübra Tongar
Kitabı incelemek için tıklayın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder